‘Van oudsher is fietsen een aantrekkelijke vervoersmiddel; met het tweewielblik kom je binnen de stad in een mum van tijd van A naar B. De fiets geeft ons vrijheid. Gaat het regenen, dan omhelzen we allemaal een stukje plastic om enigszins droog te blijven, maar stug gaan we op de fiets omdat het nou eenmaal de snelste en makkelijkste manier is om je kris kras door Amsterdam te bewegen.
Het stukje blik veranderde met de jaren van de gewone fiets naar de opoefiets, en er was ruimte op het fietspad. Maar met de jaren werd het steeds drukker: De fiets veranderde in de bakfiets, de postbakfiets met aanhanger, de hipster fiets zonder rem, de batterijfiets, de mama-fiets, en af en toe schiet er een kinderfiets voorbij. Dat laatste fietsje is er een waar de meeste ouders het al benauwd van krijgen, fietsen met je kind door de stad. Tot een bepaalde leeftijd kun je je kroost mee vervoeren op de fiets of proppen in de fietsbak. Tot het te zwaar wordt of ze het zelf willen proberen.
Kinderen verdienen een plek in onze stad, ook op het fietspad! Het lijkt echter alsof er geen plek is voor kinderen die net beginnen te fietsen. Daarom wil ik graag een oproep doen aan de medefietsers: Kijk ook eens door de bril van het kind of ga eens na waar u zelf heeft leren fietsen.
Een kind op de fiets ziet net zo iets als bij een concert of festival…. Niet alleen heel veel mensen, maar vooral heel veel benen. Stelt u zich dit voor op de fiets: het kind ziet niet veel, is snel afgeleid, of maakt zich druk waar hij of zij naar toe moet. Door de drukte heeft het kind minder zicht om zich heen, wachtend tussen de massa fietsers voor een stoplicht. Het is een pittige uitdaging om als kind, zelfs onder begeleiding van verzorger of ouder, zelf te fietsen van A naar B in Amsterdam.
Dan vliegen het commentaar en de fietsbellen van medefietspadgebruikers de ouders en het kind al snel om de oren; of het niet sneller kan. Een scooter die behoorlijk hard langs het kind rijdt. Waar is het fatsoen of geduld! De gehaastheid van de medefietspadgebruiker lijkt wel voorop te staan, in plaats van het rekening houden met de jonge verkeersdeelnemers. In april 2019 zal er gelukkig iets meer lucht zijn op de fietspaden. Dan rijden de snorfietsen en scooters binnen de A10 tot 25 kilometer per uur op de rijbaan. Maar het blijft een drukke boel.
Medefietspadgebruikers, weest u zich er alstublieft bewust van dat kinderen op de fiets anders op hun fiets zitten dan u en ik, dat ze lerend zijn. Ook zij verdienen de ruimte op het fietspad om zich door de stad te bewegen. Zo creëren we gezamenlijk een veilige fietspad voor elkaar’.
