Door Paul Paulusma
Het is zondagmorgen, ik ga een stokbrood halen bij Albert Heijn hier om de hoek. Bij het verlaten van de winkel zie ik in een flits ‘mijn flyer’ op de stoep liggen. Met een sportieve maar vieze voetzoolafdruk over mijn naam heen. Normaal gesproken ben ik niet te beroerd om wat hinderlijk vuil van de straat op te rapen en in de afvalbak te deponeren. Dat gebeurde nu niet…
c
Terwijl ik het zebrapad overstak keek ik nog even om, maar ging niet terug. Gek, dacht ik bij mezelf terwijl ik het brood onder de andere arm nam: waarom raapte ik ‘m niet op? Was ik beledigd of voelde ik me betrapt? Was het even dat ver weggestopte idee dat het misschien toch wel niet zou lukken om met flyers de strijd tegen D’66 en VVD op IJburg te winnen? Wankelmoedigheid?
c
De zon begint te schijnen en ik bedacht dat flyeren toch eigenlijk wel heel leuk was. Het gesprekje met de vriendelijke VVD’er in de kou bij DEEN, die toch wel wilde nadenken over een stem op de PvdA. Of die mevrouw die zei dat ze wel op de PvdA wilde stemmen als we de tramweg op de IJburglaan zouden vergroenen of vergrassen (doen we!). Überhaupt is actievoeren leuk. Ik praat met ondernemers en winkeliers over zaak en zorgen, ik word vriendelijk ontvangen door leden van de IJburgmoskee en we drinken een kop thee. De eerste reacties op het flyeren ontvang ik per e-mail: een vraag over de PvdA-visie en een verzoek tot kennismaking met een buurtkamer op Steigereiland Noord. We informeren elkaar en drinken koffie.
c
Ik ben bijna thuis en sla de hoek om. Ik bedenk me dat ik toch heel enthousiast ben om voor de PvdA de boer op te gaan. Met Carolien de Heer was ik in de buurtkamer van Akropolis op het Zeeburgereiland. Met Saar Boerlage! Ik ontdek een protestantse kerk met een progressieve dominee die ankers heeft in de IJburgse samenleving. Met Expeditie IJburg verwelkomen we in mei 180 nieuwe bewoners waarvan de helft statushouders zijn!
c
Niet te vergeten die leuke enthousiasmerende PVDA-apps waar ik deel van uitmaak en soms tot mijn verbazing wel 89 ongelezen berichten tel. Wat een stimulerend campagneteam!
c
Ik steek de sleutel in de deur en zeg tegen mezelf: ‘Niet zeuren man, de volgende keer raap je gewoon die folder op!’
