In Amsterdam wordt twee keer per jaar de zogeheten Amsterdamdag georganiseerd. Op deze dag komen alle PvdA‘ers die actief zijn in de Amsterdamse afdelingsbesturen, stadsdeelcommissies en Gemeenteraadsfractie bij elkaar. Dit jaar waren wij, Amsterdam Oost, de gastheer/vrouw. Als stadsdeelbestuur van Oost organiseerden we samen met de stadsdeelcommissieleden en de Dagelijks Bestuurder in het stadsdeel een plenaire bijeenkomst in het Internationaal Instituut van de Sociale Geschiedenis (IISG), dat al sinds 1935 bestaat en mede werd opgericht om het materiaal van arbeidersbewegingen die onder druk stonden uit Midden- en Oost-Europa veilig te stellen. Een perfecte plek voor een een Amsterdamdag, dus!
De mooie fotofolder en het Kiezershuisbezoek
We mochten tussen de bedrijven door een kijkje nemen in de archieven, en kregen een rondleiding langs onder andere het PvdA Amsterdam-archief. Foto’s van demonstraties, ledenlijsten van de Watergraafsmeer van begin 20ste eeuw en notulen van vergaderingen van ruim honderd jaar geleden. En, voor mij het meest opvallende archiefstuk: de campagneplannen van de PvdA uit 1967, voor de Watergraafsmeer. Ik vond het interessant om te zien dat er in wezen weinig veranderd is aan het campagnevoeren in verkiezingstijd. De middelen zijn wel degelijk anders natuurlijk, maar de kern lijkt hetzelfde. We hebben nu een website, sociale media-kanalen en verschillende groepen in WhatsApp waarmee we mensen kunnen mobiliseren, maar er wordt in campagnetijd nog steeds veel fysiek drukwerk gemaakt, iets wat in 1967 ook van groot belang was. ‘Voor het verspreiden van huis-aan-huis-drukwerk (waarschijnlijk een mooie fotofolder), kunnen wij nog vele medewerkers gebruiken. […] Zo spoedig mogelijk Uw aanmelding graag.’ Ook het canvassen, waarbij het uitgangspunt is om met mensen in gesprek te komen over zaken die hen direct aangaan en één-op-één gesprekken met de mensen uit de buurt te voeren, is van alle tijden. De meningen zijn er tegenwoordig over verdeeld of canvassen nog wel zo effectief is, maar in 1967 was dit een groot onderdeel van het campagneplan. Toen heette dit alleen nog ‘Kiezershuisbezoek’, en werd het doel omschreven als ‘kiezers door een persoonlijk kort gesprek te overtuigen van onze zaak’.
Minstens een herstel
De wens van terugkeer naar oude glorie is overigens ook niks om van te schrikken. Getikt in schreeuwende kapitalen eindigt het campagneplan met de wijze woorden:
