Het is donderdag 23 mei, 8 uur ‘s ochtends als ik samen Thijs Reuten en Eduard van Regteren Altena bij station Amsterdam Science Park sta. De laatste loodjes van de campagne voor de Europese verkiezingen. We hebben ons strategisch bij de trap van de aankomende trein opgesteld om de volgende lading treinreizigers op te vangen. Terwijl potentiële kiezers de trap aflopen, begint Thijs ze als een ware spreekstalmeester toe te spreken over de verkiezingen en de PvdA, terwijl ik flyers en gelukskoekjes overhandig. Ondanks de haast die de meeste reizigers hebben, wordt er zo nu en dan een woordje gewisseld en luistert men aandachtig.
“Ik heb al gestemd, en op Frans hoor!”
“Ik moet nog stemmen maar die knakker naast me heeft al op jullie gestemd.”
“Meneer, wees gerust. Ik stem altijd PvdA.”
Vlak daarvoor had ik gelezen dat we in een van de peilingen op 5 zetels stonden, net zoveel als Forum van Democratie en de VVD. Ik geloofde er in eerste instantie niks van, want het zijn tenslotte maar peilingen. Maar die ochtend, na het horen van die vele positieve reacties, begon ik toch te twijfelen. Zou het dan toch? Vol verwachting keek ik uit naar de exitpoll. En om 9 uur ‘s avonds viel mijn mond open. We waren de grootste, en niet met 5 maar zelfs 6 zetels. De PvdA is de grootste tijdens een verkiezing. Dat was alweer even geleden.
De toekomst van de PvdA ziet er weer iets rooskleuriger uit. Twee jaar geleden, na de nederlaag van de Tweede Kamerverkiezingen, stonden meerdere journalisten klaar om het einde van de PvdA aan te kondigen. Maar ze zijn nog niet van ons af. Nog lang niet. En hoewel we de overwinning mede hebben te danken aan het ‘Frans Timmermans-effect’, ben ik ervan overtuigd dat de weg naar herstel door blijft gaan. Laatst zag ik een peiling waarin de PvdA landelijk op 19 zetels stond. En ik weet, het zijn maar peilingen. Maar waar heb ik dat eerder gehoord?
